در چنین روزی در سال 1941 میلادی رابیندرانات تاگور یکی از برجسته ترین ادبای هند درگذشت . رابیندرانات تاگور شاعر و نویسنده بر جسته هندی در سال 1861 میلادی در کلکته چشم به جهان گشود . پدرش یکی از روحانیان بزرگ بود . تاگور به یک خانواده ممتاز وابستگی داشت و پدران او همه از مردان بزرگ هند بودند . پس از تحصیلات ابتدایی ، وی برای فراگیری حقوق به انگلستان رفت و در لندن به ادبیات گرایش یافت و به تحصیل آن پرداخت . در این زمان به سرودن شعر پرداخت و در سن هجده سالگی "ترانه های آفتاب " و" ترانه های شامگاه" را منتشر ساخت . وی در این اشعار رمانتیسیسمی جدید را خلق کرد . تاگور پس از بازگشت به موطن اصلی خود ، کتاب های زیبایی از جمله "باغبان و سگ های گرسنه " ،" داستانهای دیگر" و" ماه در خشان " را انتشار داد . وی در سال 1913 میلادی موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل شد . او در پایان عمر به اروپا ، اسیا و آمریکا سفر کرد و به مناسبت هزاره فروسی سفری نیز به ایران داشت . تاگور نه تنها در شعر و نویسندگی بلکه در نقاشی و آهنگسازی نیز استاد بود . اکثر کتاب های او بوسیله خودش یا دیگران به انگلیسی ترجمه شده اند . برخی از آثار او عبارتند از: " پادشاه تالار سیاه " ، "میوه جمع کن "، "ناسیو نالیسم "، "شعر های خبیر "، "داستانایی از تاگور" ،" بندهای گسسته " ، "نامه هایی به یک دوست " ، " مذهب بشر " ، " شخصیت "، " نکته هایی از بنگال" ، "چشم درد "و "هدیه عشق و باغبان " .