دکتر سید ضیاء الدین سجادی ادیب ، محقق واستاد دانشگاه در چنین روزی در سال 1357 دار فانی را وداع گفت . وی در سال 1299 گام به عرصه گیتی نهاد و پس از طی تحصیلات ابتدایی در مشهد از دانشسرای مقدماتی دیپلم گرفت . او همزمان به تحصیل علوم دینی نیز مشغول بود . در سال 1321 به تهران آمد و در دانشسرای عالی اسم نوشت. وی پس از اخذ لیسانس از دانشگاه تهران ، چهار سال بعد موفق به دریافت در جه دکتری ادبیات فارسی شد . او در سال 1344 استاد ومدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشسرای عالی واستاد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد . دکترسجادی همچنین در چندین دانشگاه دیگر نیز تدریس کرد . وی دستی در تهیه و اجرای برنامه های رادیو - تلویزیونی نیز داشت . این استاد دانشگاه در 65 کنگره علمی ، مجمع ومجلس علمی وادبی درداخل وخارج کشور شرکت کرد . وی در طول عمر پربرکت خویش کتاب های مختلفی در موضوعات دینی و ادبی به زیور طبع آراست که بیشتر آنها تصحیح متون قدیمی است . "دیوان خاقانی شروانی" ، "مثنوی ختم الغرائب " ، "شرح احوال وآثار ابن عمید"، " دیباچه نگاری در ده قرن "، " مقدمه ای بر مبانی عرفان وتصوف"، "انسان و قرآن کریم" ، "تصحیح و مقابله اشعار خاقانی شروانی "، "تحقیق و نگارش در باره قصه حی ابن یقظان" به روایت بوعلی سینا ، سهروردی ، "تحقیق ونگارش درباره قصه سلامان و ابسال" به روایت ابوعلی سینا و "کوی سرخاب تبریز ؛ مقبره الشعرا " از جمله آثار این نویسنده معاصر است .