در چنین روزی در سال 32هجری قمری «عباس ابن عبدالمطلب» عموی گرامی پیامبر اکرم ( ص ) دار فانی را وداع گفت . ایشان همانند عبدالمطلب پدر گرامیشان از بزرگان قوم قریش بودند . ابن اسحاق در کتاب سیره ابن هشام چنین می نویسد : رسم چنان بود که براى عبد المطلب در کنار خانه کعبه فرش مخصوصىمىگستراندند و پسران وى در اطراف آن مىنشستند تا عبد المطلب بیاید،وبخاطر گرامى داشت و احترام وى کسى روى آن فرش نمىنشست. گاه مىشد که رسول خدا(ص)-که در آنوقت پسرکى کوچک بودمىآمد و روى آن فرش مىنشست،عموهایش که چنان مىدیدند او رامىگرفتند تا از آن فرش دور سازند،ولى عبد المطلب که آن منظره رامشاهده مىکرد بدانها مىگفت: «دعوا ابنى فو الله ان له لشائا» -فرزندم را واگذارید که بخدا سوگند او را مقامى بزرگ است... و سپس او را در کنار خود روى آن فرش مخصوص مىنشانید و دستبرپشت او مىکشید و از حرکات و رفتار او خرسند مىشد و ابن سعد در طبقات روایت کرده که پس از فوت آمنه،عبد المطلب رسول خدا(ص)را نزد خود برد و بیش از فرزندانخود نسبتبه او محبت و مهر مىورزید و در وقت تنهائى به نزد او مىرفت و از اومراقبت مىکرد.