حضرت محمد(صلى الله علیه وآله وسلم)، فرزند عبداللّه بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف، در مکه دیده به جهان گشود. مشیت خداوندگار جهان بر این حکم قرار گرفت که این کودک به هنگام ولادت از محبت پدر در فرهنگ عربستان محروم بماند. آن حضرت تنها شش سال داشت که مادرش آمنه را نیز از دست داد. رسول اکرم ص تا هشت سالگى تحت سرپرستى عبدالمطلب -پدربزگش -- بود و پس از رحلت وی در خانه عمویش ابوطالب زندگی را ادامه داد . آن حضرت در سیزده سالگى به همراه عمویش ، ابوطالب به شام رفت . در همین سفر بود که شخصیت منحصر به فرد و امانتدارى خود را نشان داد. ایشان در سن بیست و پنج سالگی با خدیجه دخترچهل ساله خویلد از زنان ثروتمند مکه ازدواج کرد. محمد(ص ) ، در میان مردم مکه همواره به امانتدارى و صداقت مشهوربود تا آنجا که همه، او را محمد امین می خواندند.در همین سال ها بود که با نصب حجرالاسود و به منظور جلوگیرى از فتنه و آشوب بین قبایل تدبیر خویش را به منصه ظهور نشاند و با شرکت در انجمن جوانمردان مکه ، پیمان "حلف الفضول" را برای حمایت ازبی پناهان و غریبان منعقد ساخت . طهارت رفتار و گفتار ، درستکارى و پرهیز از شرک ، بی اعتنایى به مظاهر دنیوى و اندیشیدن مداوم در نظام آفرینش، او را کاملاً از دیگران متمایز ساخته بود.آن حضرت درچنین روزی و در سن چهل سالگى ، درخلوتگاه همیشگی خود ، غار حرا، به پیامبرى برانگیخته شد. دعوت ایشان تا سه سال مخفیانه بود. پس از این مدت، آن حضرت رسالت خود را با دعوت بستگان خویش آغاز کرد و سپس با دعوت عامه به سوی عموم مردم رفت و همگان را به توحید و پرهیز از شرک فرا خواند .در همین دوران سران قریش و بندگان زر و زور و تزویر که موقعیت خود را با حضور محمد ص در خطر می دیدند ، مخالفت با آن حضرت را آغاز کردند و به آزار ایشان پرداختند. حضرت محمد(ص ) در مدت سیزده سال در مکه، با همه آزارها و شکنجه هاى مشرکان مکه ، مقاومت کرد و از مواضع الهى خویش هرگز عقب نشینى ننمود.پس از سیزده سال تبلیغ در مکه، آن حضرت ناچار به هجرت شد.
پس از هجرت به یثرب که بعدها مدینه النبی نام گرفت زمینه های مناسبى براى تبلیغ اسلام فراهم شد، هر چند که در این ده سال نیز کفار، مشرکان، منافقان و قبایل یهود، مزاحمت هاى بسیارى براى او ایجاد کردند. در سال دهم هجرت، پس از انجام مراسم حج و ترک مکه و ابلاغ امامت حضرت على بن ابی طالب(ع ) در غدیر خم و اتمام رسالت بزرگ خویش، آن حضرت در بیست و هشتم صفر سال یازدهم هجرى، رحلت کرد . رسول اکرم ص به واقع تجسم انسان کامل - که تمامی فلاسفه درآثار خود بدان پرداخته اند - بود هم او که خدایش او را چنین می ستاید: اى پیامبر تو داراى بهترین اخلاق هستى. او نه تنها درعبادت ، که در امور اجتماعی، مسایل سیاسی ، دستگیری از نیازمندان ، مسایل فرهنگی ، اقتصادی و... سرآمد همگان بود . پیامبرخدا شجاع ترین مردم زمان خود بود تا بدان حد که حضرت علی (ع) در این باره می فرماید : هر وقت در جنگ بامشکی برخورد میکردیم به پیامبر پناه می بردیم.