درچنین روزی در سال 1347هجری شمسی استاد حسین بهزاد از استادان بزرگ هنر نگارگری ایرانی دار فانی را وداع گفت . در دوران اسلامی آثار کمال الدین بهزاد یکی از بهترین نمونه ها در عرصه هنری کشوراست ، به طوری که شناسایی شخصیت و آثار او کمک قابل توجهی برای دوستداران وعلاقه مندان او به شمار می رود.کمال الدین بهزاد درعرصه نگارگری توانست سبک جدیدی را به وجود آورد. نوع سبکی که بهزاد در به تصویر کشیدن آثارخود انتخاب کرده در مقایسه با سایرنگار گران کم نظیر است ، به طوری که این شیوه خاص در نگارگری هایی که متعلق به سبک هندی است وهمچنین آثاری که جنبه عرفانی بر آنها حاکم است، نمود بیشتری دارد.مهمترین ویژگی کمال الدین بهزاد را می توان به تصویر کشیدن نگاره های مجالس سماع صوفیان دانست .دراین گونه نگاره ها که توسط بهزاد به تصویر کشیده شده، تمامی حالات حاکم بر این مجالس را می توان تجسم کرد . بهزاد نگارگر برجسته دوره تیموری و بنیان گذارمکتب تبریز ، نه تنها بر تارک مکتب هرات ، بلکه در آسمان نگارگری ایران همانند خورشیدی بی غروب می درخشد. بهزاد بسان حلقه ای تابناک میراث نگارگری ایران را با نوآوری های خاص خود به مکتب هرات پیوند زد وتوانست با دستچین و انتقال تجربیات زیبایی شناختی گذشتگاه ایران واقوام مهاجم به تبریز، بلوغ نگارگری ایران را موجب شود. علیرغم عدم اطمینان به شواهد مکتوب، به نظر می رسد که بهزاد سالهای آخر عمرش را به عنوان کتابدار در دربار شاه طهماسب در تبریز بوده است و به صورت تئوری وظایف مختلفی را در پروژ ه هایی در کتابخانه دربار صفویه به انجام می رساند. بسیاری از این مسوولیت ها از فرامین و دستورهای خواندمیر و مدارکی که بعدها جمع آوری شده، مشخص شده است.